تجزیه و تحلیل بازده کوتاه مدت سهام شرکت های تازه پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و عرضه های ثانویه بر مبنای فرضیه علامت دهی

عرضه سهام اولیه و قیمت گذاری آن از اهمیت بسزایی در بازار سرمایه و اقتصاد کشور برخوردار است. این مسئله در کشورهای در حال توسعه به دلیل خصوصی سازی عمده شرکت های عرضه اولیه از اهمیت بیشتری برخوردار است. تحقیقات نشان می دهد که در بیشتر کشورها عرضه سهام اولیه کم تر از قیمت ذاتی ارزش گذاری می شود. یعنی سهام عرضه اولیه در کوتاه مدت بازدهی غیرعادی مثبتی دارد. یکی از فرضیات مطرح شده در پیشینه تحقیقات مالی برای توضیح این مسئله، که به عنوان "معمای عرضه اولیه" از آن یاد می شود، فرضیه علامت دهی است. این فرضیه عرضه زیر قیمت سهام را علامتی می داند که شرکت ناشر به بازار سهام می فرستد تا با این عمل نشان دهند که شرکت از کیفیت بالایی برخوردار است. پژوهش حاضر به منظور تجزیه و تحلیل رابطه بین عرضه زیر قیمت سهام شرکت های تازه پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و عرضه های ثانویه و عوامل موثر بر عرضه زیر قیمت سهام انجام شده است. دوره زمانی تحقیق از سال 1378 تا 1387 شامل کلیه شرکت های تازه پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد. تجزیه و تحلیل نتایج از طریق رگرسیون خطی چندگانه، رگرسیون لوجیت و رگرسیون توبیت در محیط excel(2007) ، spss(16.0) و (eviews(7 صورت گرفته است. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که فرضیه علامت دهی در بورس اوراق بهادار تهران از حمایت تجربی برخوردار نیست و فرضیه بازخور بازار به طور قوی رد می شود. هم چنین در آزمون تئوری گزینش نامطلوب این نتیجه حاصل شد که تنها عامل موثر بر عرضه زیر قیمت سهام، انحراف معیار بازده هفتگی دوره کوتاه مدت می باشد.